Jest to najmniejszy rezerwat przyrody na terenie Kielc, ma powierzchnię nieco ponad pół hektara. Został utworzony w 1952 roku i ma charakter ścisły. Pierwszym geologiem, który opisał fałd ślichowicki był Jan Czarnocki. On też postawił wniosek o wzięcie tego obiektu pod ochronę. Cel ochrony: „Zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych odkrywki skalnej, przedstawiającej interesujący fragment tektoniki hercyńskiej Gór Świętokrzyskich w postaci charakterystycznie i silnie przefałdowanych skał wapiennych, częściowo margli i łupków fransu facji łysogórskiej oraz porastającej ten teren roślinności zielnej i krzewiastej”.
W chwili utworzenia rezerwat znajdował się daleko poza miastem, obecnie leży w dużej dzielnicy mieszkaniowej. Jak ważny jest to obiekt może świadczyć fakt, że jego zdjęcia znajdują się w wielu podręcznikach do geografii.
W skład rezerwatu wchodzi profil geologiczny odsłonięty przy eksploatacji kamienia we wschodniej części nieczynnego obecnie kamieniołomu. Profil ten z obalonym fałdem skalnym obrazuje procesy tektoniczne. Fałd ten powstał pod wpływem sił działających z północy, a miało to miejsce pod koniec ery paleozoicznej, kiedy to cały obszar Gór Świętokrzyskich został wydźwignięty i silnie pofałdowany. Wielkie wartości dydaktyczne rezerwatu polegają na wyjątkowo wyrazistej formie wykształcenia fałdów.
Tekst pochodzi z przewodnika „Kielce. Niezwykłe miejsca” – autor: Michał Paszkowski