Zamek usytuowany jest na skalistej górze, dobrze widoczny z ekspresowej drogi S7 Kraków – Warszawa.
Nie wiadomo dokładnie, kto i kiedy zbudował zamek w Chęcinach. Wiadomo, że w 1306 roku Władysław Łokietek nadał go biskupowi krakowskiemu Janowi Muskacie, unieważnił zresztą to nadanie już w następnym roku. Ważny to był obiekt w tym czasie, bo zwoływano na nim zjazdy możnowładców w latach: 1310, 1318 i 1331. Ten ostatni uważany jest za początek przyszłych sejmów, bo uchwalono na nim pewne prawa. Stąd po naradzeniu się „o wojnie przedsięwziętej z zakonem krzyżackim” Władysław Łokietek wyruszył pod Płowce. Tu po bitwie pod Grunwaldem przebywali znaczniejsi jeńcy.
W 1318 roku zdeponowano na zamku chęcińskim skarbiec archidiecezji gnieźnieńskiej dla zabezpieczenia przed Krzyżakami. Zamek był rezydencją królowych i wdów królewskich. Przebywały tu: Adelajda, druga żona Kazimierza Wielkiego i siostra Kazimierza Wielkiego – Elżbieta sprawująca rządy w imieniu swego syna Ludwika Węgierskiego.
Mieszkała tu także królowa Bona, która na zamku zgromadziła wielkie skarby. Gdy opuszczała Chęciny, jej majątek wieziono na 24 wozach, ciągnionych przez 140 koni. W XVI wieku zamek zaczął niszczeć, dlatego w 1588 roku przeniesiono księgi ziemskie powiatu chęcińskiego do miejscowego kościoła. W czasie rokoszu Zebrzydowskiego, w 1588 roku podpalono zabudowania, wywieziono zbrojownię, a fortyfikacje uległy zniszczeniu. W 1610 roku starosta chęciński Stanisław Branicki odnowił zamek, ale w 1657 roku zniszczyły go wojska Rakoczego, a pięćdziesiąt lat później zniszczyli go Szwedzi i zamek przestał być rezydencją starościńską. 11 lipca 1787 roku po raz ostatni ozwały się armaty ustawione na zamkowych murach wiwatując na cześć przejeżdżającego przez Chęciny króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Po III rozbiorze Polski zamek popadł w całkowitą ruinę. Pierwsze prace rekonstrukcyjne przeprowadzono
w 1877 roku, w latach 1948-49 odremontowano wieże. Aktualnie prowadzi się dalsze prace, między innymi zorganizowano punkt widokowy na jednej z wież.
Zamek składa się z dwóch części: zamku górnego pomiędzy dwoma okrągłymi wieżami i obszernego zamku dolnego z prostokątną wieżą, w pobliżu której była studnia. Na zamek wjeżdżano od strony wschodniej przez most zwodzony, przebudowany później na stały. Most przerzucony był nad sztuczną fosą, wspierał się na kamiennych filarach. Do okrągłej wieży znajdującej się przy dawnej bramie przylega pomieszczenie – do dziś jedyne sklepione na terenie warowni – będące kiedyś kaplicą zamkową mieszczącą także skarbiec. Na zamku górnym znajdowały się także budynki mieszkalne. Załoga zamku składała się ze 150 ludzi.
W drugiej połowie lat sześćdziesiątych, na wschód od ruin zamku wybudowano makietę zamku w Kamieńcu Podolskim, będącą dekoracją do nakręcanych tu scen batalistycznych filmu “Pan Wołodyjowski”.
U podnóża góry Zamkowej znajduje się bezpłatny parking. Wstęp do ruin zamku płatny.