Energetyczny Ogród przy Energetycznym Centrum Nauki w Kielcach

To pierwszy taki plac zabaw w Kielcach – dzieci mogą tu bawić się jednocześnie eksperymentując. Ogród powstał na terenie Kieleckiego Parku Technologicznego i jest częścią otwartego kilka miesięcy temu Energetycznego Centrum Nauki. Został otwarty 7 maja 2016.

Atrakcje Energetycznego Ogrodu to między innymi – trzydziestometrowa tyrolka, karuzela rowerowa, zjeżdżalnie, trampolina, hamaki, wiaty do grillowania i litery do wspinania. Przewidziane są też seanse letniego kina. Godziny otwarcia ogrodu i więcej informacji – na stronie ECN.

Zdjęcia: Andrzej Paszkowski

icon-car.png
Energetyczny Ogród - plac zabaw dla dzieci

ładowanie mapy - proszę czekać...

Energetyczny Ogród - plac zabaw dla dzieci 50.895779, 20.621681 Energetyczny Ogród - plac zabaw dla dzieci więcej informacji

Rezerwat Biesak-Białogon w Kielcach

Rezerwat znajduje się na wzgórzu Kamienna Górka przyległym do północno-zachodniego stoku góry Bugalanki, na terenie Chęcińsko-Kieleckiego Parku Krajobrazowego. Obejmuje dawny kamieniołom wraz z otaczającymi go obszarami leśnymi. Cel ochrony: „Zachowanie i ochrona wychodni skał ordowickich i kambryjskich”.

W kamieniołomie odsłaniają się skały kambru dolnego: mułowce kwarcowe i piaskowce kwarcytowe szare oraz ordowiku dolnego: piaskowce z wkładkami iłów i mułowców. W ścianach kamieniołomu obserwuje się zjawiska tektoniczne: system uskoków podłużnych i poprzecznych, lustra i brekcje tektoniczne. Otoczenie kamieniołomu pokryte jest drzewostanem sosnowym i mieszanym.

Dojście znakowanym szlakiem turystycznym koloru żółtego. Najkrótsze dojścia z ul. Krakowskiej koło Agromy i ze Stadionu Leśnego z dolnej stacji wyciągu narciarskiego. W odległości 0,5 km znakowany szlak koloru niebieskiego: Chęciny Rynek – góra Zelejowa – jaskinia Raj – Zgórskie Góry – Kielce – Niestachów – Daleszyce – Widełki – Łagów. Do rezerwatu prowadzi także rowerowa ścieżka koloru niebieskiego.

Tekst pochodzi z przewodnika „Kielce. Niezwykłe miejsca” – autor: Michał Paszkowski

Rezerwat Skalny im. Jana Czarnockiego w Kielcach

Jest to najmniejszy rezerwat przyrody na terenie Kielc, ma powierzchnię nieco ponad pół hektara. Został utworzony w 1952 roku i ma charakter ścisły. Pierwszym geologiem, który opisał fałd ślichowicki był Jan Czarnocki. On też postawił wniosek o wzięcie tego obiektu pod ochronę. Cel ochrony: „Zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych odkrywki skalnej, przedstawiającej interesujący fragment tektoniki hercyńskiej Gór Świętokrzyskich w postaci charakterystycznie i silnie przefałdowanych skał wapiennych, częściowo margli i łupków fransu facji łysogórskiej oraz porastającej ten teren roślinności zielnej i krzewiastej”.

W chwili utworzenia rezerwat znajdował się daleko poza miastem, obecnie leży w dużej dzielnicy mieszkaniowej. Jak ważny jest to obiekt może świadczyć fakt, że jego zdjęcia znajdują się w wielu podręcznikach do geografii.

W skład rezerwatu wchodzi profil geologiczny odsłonięty przy eksploatacji kamienia we wschodniej części nieczynnego obecnie kamieniołomu. Profil ten z obalonym fałdem skalnym obrazuje procesy tektoniczne. Fałd ten powstał pod wpływem sił działających z północy, a miało to miejsce pod koniec ery paleozoicznej, kiedy to cały obszar Gór Świętokrzyskich został wydźwignięty i silnie pofałdowany. Wielkie wartości dydaktyczne rezerwatu polegają na wyjątkowo wyrazistej formie wykształcenia fałdów.

Tekst pochodzi z przewodnika „Kielce. Niezwykłe miejsca” – autor: Michał Paszkowski

Rezerwat Wietrznia im. Zbigniewa Rubinowskiego w Kielcach

Wietrznia to były kamieniołom, jeden z największych w regionie świętokrzyskim. Obecnie jest to rezerwat częściowy o powierzchni prawie 18 hektarów, został utworzony w 1999 roku, cel ochrony: „Zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych zespołu wyrobisk odsłaniających profile wapieni dewońskich. Stanowisko bogatych i dobrze zachowanych skamieniałości dewońskich”.

Rezerwat Wietrznia należy do bardzo ważnych i niezwykle cennych odsłonięć geologicznych o znaczeniu wykraczającym poza region świętokrzyski. Badania tego terenu były prowadzone od końca XIX wieku. Po zakończeniu eksploatacji planowano utworzenie zespołu muzealno-sportowego, między innymi w wyrobisku miała stanąć hala sportowa w kształcie samolotu. Wiele miejsca w swej pracy naukowej poświęcił Wietrzni Zbigniew Rubinowski, geolog z Kielc. Między innymi opracował koncepcję muzeum geologiczno-górniczego z uwzględnieniem programu zagospodarowania kamieniołomów Wietrznia-Międzygórze.

Wietrznia jest stanowiskiem niezwykle bogatej i dobrze zachowanej fauny dewońskiej. Opisano z tego miejsca kilkadziesiąt gatunków skamieniałości, między innymi koralowce czteropromienne, gąbki krzemionkowe, ramienionogi, liliowce. Na terenie całego rezerwatu występują zjawiska krasowe, zarówno krasu kopalnego, jak i współczesnego. W wielu miejscach na skutek działalności krasowej występują osuwiska. W chwili obecnej udokumentowano na Wietrzni 5 schronisk skalnych i jaskiń, z których najdłuższa „Jaskinia na Wietrzni” liczy 60 metrów. Jaskinia o podobnej długości – „Lisia Jama” została zniszczona w latach 60-tych XX wieku w czasie eksploatacji kamieniołomu.

W pobliżu rezerwatu znajduje się Centrum Geoedukacji.

Tekst pochodzi z przewodnika „Kielce. Niezwykłe miejsca” – autor: Michał Paszkowski

Rezerwat Kadzielnia w Kielcach

Kadzielnia to charakterystyczne dla krajobrazu Kielc wzgórze o wysokości 295 m npm usytuowane w południowej części miasta. Na zboczach wzniesienia występowały rośliny służące do sporządzania kadzideł – stąd nazwa. Od XVIII wieku wydobywano tu wapienie dla celów budowlanych. W roku 1886 wybudowano trzy piece do wypalania wapna. W 1938 roku zakłady Kadzielni zatrudniał 200 pracowników, którzy wydobywali skałę wapienną do produkcji nawozów, topnika dla przemysłu hutniczego, wapienia dla przemysłu cukrowniczego i mieliwa wapiennego dla hut szkła.

Tworzące Kadzielnię wapienie powstały w erze paleozoicznej, w okresie młodszego dewonu. Zawierają bardzo bogatą i różnorodną faunę kopalną, zostały tu odnalezione między innymi nieznane wcześniej z obszaru Polski gatunki ryb pancernych. Ponieważ procesy krasowe rozwijały się w obrębie wapieni dewońskich w ubiegłych epokach geologicznych, dlatego kras występujący na Kadzielni określa się mianem kopalnego. Ochroną rezerwatową objęta jest Skałka Geologów, będąca szczytem pierwotnego wzgórza, jest to rezerwat ścisły o powierzchni 0,60 ha.

Pierwszy rezerwat został utworzony w 1931 roku na podstawie umowy między Delegatem Ministerstwa Oświaty do Spraw Ochrony Przyrody, a właścicielem kamieniołomu. Po wojnie rezerwat został utworzony w 1946 roku orzeczeniem Wojewody Kieleckiego. Od 1962 roku zaprzestano eksploatacji kamieniołomu, a cały teren przystosowano dla celów rekreacyjno-wypoczynkowych.

Kadzielnia nie od dziś jest miejscem spacerów i zainteresowania turystów. W 1824 roku powstał pierwszy projekt urządzenia na Kadzielni parku i ogrodu botanicznego. Ale rozpoczęcie realizacji tego planu nastąpiło dopiero w latach siedemdziesiątych XX wieku. Wybudowano sieć alejek spacerowych i punkty widokowe. W wyrobisku, w pobliżu rezerwatu powstał amfiteatr na 5000 miejsc oddany do użytku w 1971 roku w czasie obchodów IX wieków Kielc. Przez pewien czas funkcjonowało w nim szerokoekranowe kino, a tradycyjnie odbywają się tu koncerty Harcerskiego Festiwalu Kultury Młodzieży Szkolnej, który organizowany jest w miesiącach wakacyjnych.

Na tzw. wzgórzu harcerskim 22 lipca 1979 roku odsłonięto pomnik Bojowników o Narodowe i Społeczne Wyzwolenie. Dno wyrobiska przez wiele lat wypełniała woda, dodająca uroku temu miejscu. Kolor wody sprawił, że jezioro uzyskało nazwę Szmaragdowego. Po utworzeniu się leja depresyjnego woda na wiele lat zanikła, ale ostatnio znów wypełnia dno wyrobiska. Kadzielnia to także znakomity punkt widokowy na okolicę.

Kadzielnia to przede wszystkim ciekawy obiekt ze względów geologicznych, występują tu wykształcone wapienie rafowe zawierające wiele skamieniałości korali ramienionogów, głowonogów i ryb pancernych, zjawiska tektoniczne i mineralizacyjne w formie luster tektonicznych. Na Kadzielni obok krasu kopalnego występują zjawiska krasowe w postaci schronisk, lejów i jaskiń, których jest tu 25. 16 jaskiń znajduje się w Skałce Geologów, 9 w ścianie wschodniej dawnego kamieniołomu i 1 w pobliżu amfiteatru.

Najdłuższą jaskinią na Kadzielni była Szczelina, która miała 180 metrów długości. Prowadziły do niej dwa otwory znajdujące się we wschodniej ścianie, odsłonięte podobnie jak większość w czasie eksploatacji wapieni. W 1959 roku jaskinia została spenetrowana przez kieleckich speleologów: W. Króla i B.W. Wołoszyna, potem przez kilka lat prowadzono w niej obserwacje mikroklimatyczne i faunistyczne. Tylko gdzieniegdzie spotkać można niewielkie nacieki w postaci polew. W latach sześćdziesiątych XX wieku, zaraz po odkryciu jaskini, zobaczyć można było niewielkie stalaktyty. W jaskini znajdowały się komory o dużych rozmiarach, na przykład Wysoka mająca 8 metrów wysokości i 5 metrów długości. Bogata jest fauna jaskini. Stwierdzono tu występowanie nietoperzy: nocka dużego, nocka rudego, gacka szarego, nocka Natterera, nocka Brandta, gacka brunatnego, mopka, mroczka późnego. W jaskini obserwowano występowanie pająków, muchówek, motyli i równonogów.

Tekst pochodzi z przewodnika „Kielce. Niezwykłe miejsca” – autor: Michał Paszkowski